اين گفته هاي هاشمي چند روزي فضاي سلامت کشور را به حاشيه کشانيد تا جايي که کارشناسان موافق و مخالف حوزه سلامت را وادار به واکنش  کرد.

از همين رو پايگاه خبري تحليلي دانشجونيوز گزارشي را از وضعيت بحراني  يکي از بيماران استان بوشهر به نقل از همسر وي تهيه کرده است که در ادامه مي خوانيد.

در تاريخ 28/3/95 ساعت 3 بامداد در حالي که بنده در شيفت شب کار بودم، همسرم که باردار بوده با من تماس گرفت و با لحني آشفته گفت که حالش بد شده است.

با اطلاع از اين خبر با عجله به سمت خانه حرکت کردم و به اتفاق همسرم  که به علت پاره گي کيسه آب اطراف نوزاد، مجبور بود در هشت ماهگي عمل کند، به طرف بيمارستان تامين اجتماعي بوشهر راهي شديم.

در بين راه براي تسريع در کار با يکي از پرسنل بيمارستان سلمان فارسي بوشهر تماس گرفتم و موضوع را با وي در ميان گذاشتم اما وي گفت که بيمارستان،  تخت NIC براي کودکان نارس خالي ندارد و بايد به بيمارستان شهداي خليج فارس بوشهر مراجعه کنيد.

با شنيدن اين حرف، در حالي که همسرم به شدت درد مي کشيد، به سمت بيمارستان شهداي خليج فارس حرکت کرديم.

با وارد شدن به بخش زايمان اورژانس، پرستاراني که حاضر بودند گفتند که به علت کمبود تخت NIC  امکان بستري مادر و بچه وجود ندارد و بايد هر چه زودتر به سوي شيراز حرکت کنيد.

در همين حين از پرستاران حاضر در اورژانس سوال کردم که براي مادر و بچه اتفاقي نمي افتد که در پاسخ گفتند  تا 6 ساعت ديگر مشکلي پيش نمي آيد و اگر اينجا بماند قطعا مي ميرد!

با شنيدن اين صحبت ها بدون معطلي و بدون اينکه حتي آمبولانسي براي سلامت مادر و بچه جهت اعزام قرار دهند، به سمت شيراز حرکت کرديم.

در بين راه به واسطه يکي از بستگان نزديک در شيراز با چند بيمارستان اين شهر تماس گرفتيم که در جواب گفتند " بوشهر حق ندارد بدون هماهنگي بيماري را به شيراز بفرستد!

تنها کمکي که به ما کردند، اين بود که گفتند با سامانه 1819 تماس بگيريد تا بيمارستان هايي را که براي بستري شدن جا دارند را به شما معرفي کند.

هر لحظه درد همسرم بيشتر از پيش مي شد و بي تابي ها و استرس خودم نيز بيشتر مي شد اما نمي توانستم کاري کنم.

در نهايت با تماسي که با اين سامانه داشتم، پزشکي که پشت خط بود گفت" با توجه به شرايط، مادر را هر چه زودتر به نزديک ترين بيمارستان اطراف خود برسانيد تا وضعيت سلامت وي و بچه مورد بررسي قرار گيرد."

بيمارستان ولي عصر(عج) کازرون نزديک ترين جايي بود که توانستم همسرم را به آنجا برسانم اما بعد از چک شدن و وخامت حال مادر و بچه  توسط پرسنل مجبور شديم آنها را همان جا بستري کنيم تا اقدامات لازم انجام گيرد.

در همين حين براي برگرداندن سلامت مادر و فرزند  6 آمپول که هرکدام مبلغ يک و نيم ميليون تومان قيمت داشت، به آنها تزريق شد و در نهايت بحمدلله علي رغم اينکه بچه نارس بود ولي هر دو سالم ماندند.

پرسنل بيمارستان ولي عصر کازرون با تعجب از ما سوال مي کردند که با چه جراتي و با اين شرايط بحراني، اقدام به انتقال مادر جهت عمل کرديد و اگر دير مي شد جان مادر و کودک در خطر بود و چه بسا نوزاد از دنيا مي رفت!

آنها اعتقاد داشتند که بايد از طريق دانشگاه علوم پزشکي شيراز از اين اقدام بوشهري ها شکايت شود، چرا که اين اتفاق براي اولين بار نبود که رخ مي دهد.

با گذشت پنج روز از اين اتفاق، با تنظيم شکايت نامه اي به معاون درمان دانشگاه علوم پزشکي بوشهر، خواستار رسيدگي به اين موضوع شدم که تا به اين لحظه پاسخي را دريافت نکرده ام و اين طور که معلوم است آقاي معاون کارهاي مهمتر دارند.

حال اين سوال بوجود مي آيد که اگر بيمارستان، دستگاه مورد نظر را جهت بستري بيمار در اختيار نداشته باشد و يا اينکه کسي وسيله و پولي براي انتقال بيمارش به بيمارستان هاي بيرون از استان را نداشته باشد، بايد منتظر جان دادن و از بين رفتن عزيزانش باشد؟!

چرا بيمارستان هاي استان بوشهر با وجود  برخورداري از بيشترين ذخاير نفتي و گازي کشور و تعريف و تمجيدهاي آقاي وزير و همچنين سياه نمايي وي از وضعيت بهداشت در دولت هاي گذشته با کمبود حداقل ترين دستگاه هاي اوليه جهت بستري بيمار روبرو هستند و از کمترين امکانات رفاهي جهت بستري بيمار محروم هستند؟!

اين اتفاق از جمله اتفاقاتي است که روزانه ده ها تن از مردم با اين مشکل دست و پنجه نرم مي کنند ولي برخي ها پاسخگوي مشکلات به حق اين مردم نيستند و صرفا جهت رفع تکليف، مردم را به هم پاس مي دهند و با جان مردم بازي مي کنند.

منبع:دانشجونيوز